Παντελής Βούλγαρης

Ο Παντελής Βούλγαρης, γεννημένος το 1940 στην Αθήνα, είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης μερικών από των πιο σημαντικών ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου.

Αυτό άλλωστε αποδεικνύει και ο μεγάλος αριθμός βραβείων που έχει λάβει για αυτές.

Μετά το τέλος των κινηματογραφικών σπουδών του, δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη σε πλήθος παραγωγών που κατά βάση είχαν εμπορικό χαρακτήρα.

Δρώντας σε μια περίοδο μεταβατική για την έβδομη τέχνη στην Ελλάδα, ανήκει στην καινοτόμο γενιά και συγκεκριμένα αποτελεί έναν από τους ιδρυτές του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ).

Ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος (ΝΕΚ) εμφανίζεται παράλληλα με τις μεγάλες στιγμές του Παλιού (ΠΕΚ) και εκφράζει την ανάγκη για ανανέωση, με νέα θέματα, αισθητική και πρόσωπα.

Η τεχνική όμως που χαρακτηρίζει τον Βούλγαρη είναι ξεχωριστή και μοναδική.

Αν και επιδιώκει την πρωτοπορία και την υψηλή ποιότητα στα έργα του, διαλέγει θέματα για το ευρύ κοινό.

Έτσι προσπαθεί να κρατήσει ισορροπία ανάμεσα στις γνωστές πρακτικές και τις ακραίες αναζητήσεις.

Δημιουργώντας ταινίες σε εποχή πολιτικών εντάσεων, δεν μπορεί παρά να επηρεαστεί από αυτές, χωρίς όμως να τις μετατρέπει σε σενάρια.

Επικεντρώνεται περισσότερο στα συναισθήματα του λαού· τον πόνο και το δράμα.

Οι δύο μικρού μήκους ταινίες που γύρισε στην αρχή της καριέρας του έλαβαν θετικά σχόλια και θεωρούνται το σημείο εκκίνησης του ΝΕΚ.

«Το προξενιό της Άννας», όμως, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση και τον καθιέρωσε στον κόσμο του κινηματογράφου.

Στη συνέχεια ακολουθούν πολλές, ακόμα πιο σημαντικές επιτυχίες όπως για παράδειγμα οι «Νύφες» και η «Μικρά Αγγλία».

Στόχος του κάθε φορά είναι η δημιουργία ποιοτικών ταινιών που θα συγκινήσουν συναισθηματικά το κοινό, σε μια προσπάθεια να συνδυάσει το παλιό με το νέο.

Εμρέ, γεια σου.

Ο ιδρυτής ιδρύει πάντα κάτι που δεν μπορούμε να πιάσουμε, π.χ μια εταιρεία, έναν οργανισμό, ένα ίδρυμα, ενώ ο δημιουργός δημιουργεί κάτι που μπορεί να είναι και απτό (μπορούμε δηλαδή να το πιάσουμε) όπως ένα γλυπτό, αλλά μπορεί να είναι και μη απτό (δηλαδή που δεν πιάνεται), για παράδειγμα ένα τραγούδι. Υπό αυτήν την έννοια, θα έλεγα ότι 'ιδρυτής' και 'δημιουργός' δεν είναι ακριβώς συνώνυμες λέξειες αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί ο 'δημιουργός' να χρησιμοποιηθεί αντί για 'ιδρυτής'.

Κάπου κάποτε είχα διαβάσει ότι στην ελληνική τη γλώσσα, τουλάχιστον σε παλαιότερες μορφές ή όταν χρησιμοποιούμε 100% καθαρά ελληνικές λέξεις, δεν υπάρχουν πραγματικά συνώνυμα. Ακόμη κι αν φαίνεται ότι κάποιες λέξεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα, στην πραγματικότητα υπάρχουν λεπτές νοηματικές διαφορές. Για παράδειγμα 'παντρεύομαι'. Σημαίνει 'παίρνω για άντρα μου' και θα έπρεπε κανονικά να χρησιμοποιούν τη λέξη αυτή μόνο οι γυναίκες όταν μιλούν για γάμο. Οι άντρες δεν θα έπρεπε να λένε 'παντρεύομαι', αλλά 'νυμφεύομαι', που σημαίνει 'παίρνω για νύφη μου'.

Όσο πιο πολύ μελετάς και ψάχνεσαι με τις λέξεις, όχι μόνο μαθαίνεις, αλλά ανακαλύπτεις και πόσα πράγματα χρησιμοποιούμε λάθος καθημερινά!

Για το 'δρώντας' θα έλεγα ότι δεν έχει καμία σχέση με το "παίζοντας". Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο.

Καλή μελέτη!

Στεφανία

Team GreekPod101.com

ο ιδρυτής και δημιουργός ειναι συνώνημες λέξεις :smile:

όμως "δρώντας" πρέπει να είναι "παιζώντας" όσο κι αν δεν είμαι σίγουρος .