Χριστούγεννα |
«Καλήν ημέραν άρχοντες, κι αν είναι ο ορισμός σας Χριστού τη θεια γέννηση, να πω στο αρχοντικό σας,…» τραγουδάνε χαρούμενα τα παιδιά, το κρύο πρωί της Παραμονής των Χριστουγέννων που βγαίνουν να πουν τα κάλαντα. Έτσι λοιπόν ξεκινά η μέρα, κι αν και στα περισσότερα μέρη της Ελλάδοας μπορεί να μην είναι λευκά, εξακολουθούν να είναι μια γιορτή παραμυθένια. |
Η εικοστή τετάρτη Δεκεμβρίου βρίσκει τα σπίτια σε προετοιμασία για το βραδινό τραπέζι, στολισμένα γιορτινά και με τα λαμπάκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου αναμμένα (το δέντρο είναι συνήθως κυπαρίσσι, μιας και βρίσκεται σε πληθώρα στην Ελλάδα). Παλιότερα, στόλιζαν ένα καράβι τρικάταρτο αντί για δέντρο, πλέον όμως σπανίως συναντά κανείς κάτι τέτοιο. |
Τόσο στο δείπνο της παραμονής, όσο και ανήμερα των Χριστουγέννων, έχει καθιερωθεί να τρώει η οικογένεια χοιρινό, κι όχι γεμιστή γαλοπούλα. Το έθιμο αυτό κρατάει από παλιά, τότε που κάθε οικογένεια εξέτρεφε ένα γουρούνι γι αυτόν ακριβώς το λόγο, για να το σφάξει δηλαδή τα Χριστούγεννα. Αποτελούσε κάτι σαν ιεροτελεστία, μετά από σαράντα μέρες νηστείας. |
Τα γεμάτα πιάτα συνοδεύονται και από γεμάτα ποτήρια, με το κρασί να ρέει άφθονο, για να κάνουν προπόσεις και να εύχονται όχι μόνο «στην υγειά μας», αλλά και «και του χρόνου», με την ελπίδα πως και την επόμενη χρονιά θα βρίσκονται πάλι όλοι μαζί να γιορτάζουν. |
Μπορεί, λοιπόν, να μην είναι μια γιορτή λευκή από το χιόνι, σίγουρα όμως γίνεται από τη ζάχαρη και τα διάφορα γλυκά. Ως προς αυτά, παραδοσιακά φτιάχνονται κουραμπιέδες (ένα είδος μπισκότων με αμύγδαλο και πασπαλισμένων με αχνή ζάχαρη) , μελομακάρονα (ένα άλλο είδος, βουτηγμένων στο μέλι και πασπαλισμένων με καρύδι) και δίπλες (τηγανιτή ζύμη περιχυμένη με μέλι και καρύδια). |
Την εικοστή πέμπτη Δεκεμβρίου είναι και η ονομαστική γιορτή των Χρήστου και Χριστίνας. |
Comments
Hide